به نامش و به یاریش...

سلام دوستان

همگی میدانید که  کشورهای استعمارگر بالاخص استکبار بزرگ جهانی(آمریکای صغیر!) همیشه دنبال ضعیف و کوچک جلوه دادن کشور عزیز و مسلمان نشین ما، ایران، بوده اند و البته همواره با حضور انسانهای آگاه و خداشناس این مرز و بوم نقشه هایشان را نقش بر آب دیده اند!

اما گویا اینها تحمل ایستادگی ندارند و هر بار با فتنه ای جدید به قلمرو های ما تجاوز میکنند. و این بار همانگونه که خیلی از شما شنیده یا دیده اید، سایت گوگل اقدام به معرفی "خلیج همیشه فارس" با نام" خلیج عربی" نموده است. درست است که این بازی دیگر برای ما قدیمی و تکراری شده ولی وظیفه ملی و دینی ما این است که همواره در مرتفع کردن چنین مشکلاتی کوشش کنیم. این بار پیشنهادی برای رفع این مشکل داریم و آن این است که به آدرس اینترنتی زیر مراجعه نموده  و با امضای متن نوشته شده، اعتراض خود را نسبت به این مساله اعلام نمایید. اگر تعداد اعتراضات بیش از یک میلیون شود سایت گوگل مجبور به جایگزین کردن نام "خلیج فارس" خواهد شد.

http://www.petitiononline.com/sos02082/petition.html 

پ.ن: این عکس را از سرچ کلمه خلیج عربی در سایت گوگل پیدا کردم. به کلمه داخل پرانتز توجه فرمایید. 
یا علی مددی...

هوالطیف...

خدا گفت: لیلی یک ماجراست، ماجرایی آکنده از من. ماجرایی که باید بسازیش.

شیطان گفت: تنها یک اتفاق است. بنشین تا بیفتد.

آنان که حرف شیطان را باور کردند، نشستند و لیلی هیچ گاه اتفاق نیفتاد.

مجنون اما بلند شد، رفت تا لیلی بسازد.

خدا گفت لیلی درد است. درد زادنی نو. تولدی به دست خویشتن.

شیطان گفت: آسودگی است. خیالی است خوش.

خدا گفت: لیلی رفتن است. عبور است و رد شدن.

شیطان گفت: ماندن است. فرو رفتن در خود.

خدا گت: لیلی جستحو است. لیلی نرسیدن است و بخشیدن.

شیطان گفت: خواستن است. گرفتن و تملک.

خدا گفت: لیل سخت است. دیر است و دور از دست.

شیطان گفت: ساده است. همین جایی و دم دست.

و دنیا پر شد از لیلی های زود.

لیلی های ساده اینجایی.

لیلی های نزدیک لحظه ای.

خدا گفت: لیلی زندگی است. زیستنی از نوع دیگر.

لیلی جاودانگی شد و شیطان دیگر نبود.

مجنون، زیستنی از نوع دیگر را برگزید و می دانست که لیلی تا ابد طول میکشد.

لیلی نام تمام دختران زمین است.

عرفان نظر آهاری.

بسمک یا رفیق...

*احتمال تجربه کردن وقایع جدید همیشه برای یک فرد وجود داره. آدم عاقل باید همیشه منتظر یک اتفاق غیر منتظره باشه و حتی از قبل برای حل کردن مشکلات احتمالی تمرین داشته باشه، وگرنه میشه مثل من!

*گاهی اوقات باید ایستاد و اجازه داد همرزم ها(!) پیش برن و تو فقط نگاه کنی. بعضی وقت ها یک سکون و سکوت لازمه؛ یه بازگشت به درون. البته به شرطی که بعدا نقد ها به این سکون وارد نباشه!

*وقتی یکی از نزدیکترین و عزیز ترین آدم هایی که میشناسی برای مدتی هر چند کوتاه از پیشت میرن، اونوقت قدرشون رو می دونی! اگه این عزیز ترین مادرت باشه، میفهمی که هنوز چقدر بهشون محتاجی، شاید مثل یه نوزاد!

*کربلا رفتن و زیارت امام حسین و حضرت عباس برام شده بود یه رویا، از تشرف بابا خیلی خاطره ندارم اما حالا که مامان برگشتن، دو چندان از خدا میخوام که برم پابوس.
           

*خیلی دلم می خواست یه سر برم گلزار شهدا، به خصوص دلم برای شهید خرازی تنگ شده بود و حاج احمد کاظمی رو هم تا حالا زیارت نکردم، اما هر چیزی لیاقت می خواد! نطلبیدن. حیف...

*از یک ماه پیش که محمد علی رو دیده بودم تا حالا کلی فرق کرده بود. به مامانش گفتم به نظر شما این معجزه نیست؟! زهره خانم هم موافق بود. داشتم با خودم فکر میکردم ای کاش رشد عقلی و روحی الان ما مثل همون رشد تکوینیی بود که خداوند برامون رقم زده بود! اونوقت تعداد انیشتین ها و فلاسفه بیشتر از عوام می شد!!!

*طبق معمول یه کتاب فروشی دیدم و دامن از کف دادم! سر کوچه مامان بزرگم یه چرخ 45 دقیقه ای تو فروشگاه زدم. یه کتاب جدید از عرفان خانم! برای منصوره خریدم. حکایت هاش خیلی قشنگ بود. اگه فرصت کردم و البته منصوره خانم کتابش و بهم قرض داد چند تاییش رو می نویسم!

*شب دهم زهرا بهم زنگ زد و خبر عقدش با آقا مجتبی رو بهم داد. اونقدر خوشحال بودم که تو پوست خودم نمی گنجیدم!! مامان بزرگم بنده خدا بهم شک کرده بودن!

پ.ن: اینها گوشه کوچکی بود از ما وقع عید امسال.
هر روزتان عید باشد انشاء الله (روزی که در آن گناه نکرده باشی عید است. امام علی علیه السلام)
التماس دعا...